Η Κάρπαθος σήμερα είναι το δεύτερο σε έκταση νησί του ελληνικού συμπλέγματος της Δωδεκανήσου (μετά τη Ρόδο). Έχει έκταση 300,152 τ.χλμ., 160 χλμ. μήκος ακτών και συνολικό πληθυσμό 6.511 κατοίκους. Αποτελεί πλούσιο βιότοπο και για αυτόν τον λόγο διαθέτει προστατευμένες περιοχές, όπου επιζούν πληθυσμοί προς εξαφάνιση.

Tο έντονο ανάγλυφο του νησιού χαρίζει στον επισκέπτη τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, συνδυάζοντας την ομορφιά του βουνού και της θάλασσας. Ψηλά βουνά απ' τη μια και απότομες χαράδρες από την άλλη. Στα βράχια και τις βραχώδεις ακτές υπάρχουν ο Μαυροπετρίτης και ο Αιγιόγλαρος, δύο υπό εξαφάνιση είδη πουλιών. Η Κάρπαθος είναι και πέρασμα αποδημητικών πτηνών.

Μικροί κολπίσκοι και παραλίες με κρυστάλλινα νερά σχηματίζονται κατά μήκος όλης της ανατολικής πλευράς του νησιού και προσεγγίζονται εύκολα, οι περισσότερες είτε με το ασφαλτοστρωμένο οδικό δίκτυο, είτε με εκδρομικά πλοιάρια από την πόλη της Καρπάθου. Μερικές από αυτές έχουν βραβευθεί με την τιμητική γαλάζια σημαία, λόγω της ασφάλειας, της οργάνωσης και της καθαριότητάς τους. Υπάρχουν και άγνωστες και απόκρημνες ακτές, που προσεγγίζονται με μονοπάτια που περνούν μέσα από πεύκα και πηγές. Υπάρχουν επίσης σπήλαια με σταλακτίτες και σταλαγμίτες κυρίως στα κεντρικά του νησιού.

Το νησί βρίσκεται στην μέση του Καρπάθιου πελάγους μεταξύ Ρόδου και Κρήτης και έχει πρωτεύουσα τα Πηγάδια με μόνιμο πληθισμό τις 2.200 περ. κατοίκους κατα τους χειμερινούς μήνες.

Η ιστορία του νησιού.

Η Κάρπαθος είναι η μυθολογική πατρίδα του τιτάνα Ιαπετού και νήσος της γέννησης του Πρωτέα και ανατροφής της Αθηνάς. Στην Κάρπαθο έζησε ένα μέρος της ζωής του και ο Προμηθέας.

Η κατά τον Όμηρο «Κράπαθος» αρχικά αναφέρεται ότι βρισκόταν υπό Μινωική επιρροή και αργότερα υπήρξε μέλος της Αθηναϊκής συμμαχίας μέχρι το 400 π.Χ., που κατακτήθηκε από τους Ρόδιους.

Κατά την αρχαιότητα, υπήρχαν 4 οχυρωμένες πόλεις: η Αρκέσεια, η Βρυκούς, η Κάρπαθος και η Νίσυρος, στη νησίδα Σαρία που παλαιότερα ήταν ενωμένη με την Κάρπαθο. Στον πορθμό πλάτους 100 περίπου μέτρων που χωρίζει σήμερα τα δυο νησιά, από τη μεριά της Καρπάθου, υπάρχουν ερείπια του αρχαίου ναού του Πορθμίου Ποσειδώνα, ενώ ο όρμος του Τριστόμου ήταν το μεγάλο φυσικό λιμάνι της αρχαίας Βρυκούντος.

Μεταγενέστερα, πέρασε διαδοχικά στα χέρια των Ρωμαίων και των Βυζαντινών, των Γενοβέζων (Ανδρέα και Λουδοβίκο Μορέσκο), των Ενετών (οικογένεια Κορνάρο) και των Οθωμανών Τούρκων. Το Μεσαίωνα, το νησί ονομαζόταν Σκαρπάντο (Scarpanto).

Το 1913, παραχωρήθηκε στους Ιταλούς. Στις 5 Οκτωβρίου 1944, με πρωτοστάτες τους κατοίκους των Μενετών, ξεκίνησε επανάσταση των κατοίκων του νησιού με αίτημα την ένωση της Καρπάθου με την Ελλάδα.

Στις 11 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, έγινε η παράδοση των Ιταλών με την υπογραφή της διακήρυξης ενσωμάτωσης της Καρπάθου στον υπόλοιπο κορμό της Ελλάδας.

ΜΕΣΟΧΩΡΙ

Το Μεσοχώρι είναι ένα από τα γραφικότερα χωριά της Καρπάθου. Βρίσκεται σε απόσταση 31 χλμ. βορειοδυτικά από την πρωτεύουσα και είναι κτισμένο σε ύψωμα. Διαθέτει εκπληκτική θέα, ενώ όλο το χωριό είναι ένα ζωντανό αξιοθέατο. Με την ανόθευτη παραδοσιακή του ομορφιά και την αυθεντική του νησιώτικη ταυτότητα, εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη.

Περπατήστε στα στους δρόμους του οικισμού και θαυμάστε την εξαιρετική αρχιτεκτονική των κατοικιών και των δημόσιων κτιρίων. Τα στενά σοκάκια καταλήγουν σε πέτρινα φαρδιά σκαλοπάτια που οδηγούν στις παλιές γειτονιές του χωριού. Επίνειο της περιοχής αποτελεί το παραθαλάσσιο χωριό Λευκός.

ΛΕΥΚΟΣ

Ο Λευκός βρίσκεται κοντά στο Μεσοχώρι και σε απόσταση περίπου 35 χλμ. από την πρωτεύουσα.
Πρόκειται για ένα μικρό γραφικό παραλιακό οικισμό που αποτελεί πόλο έλξης για τους επισκέπτες της περιοχής, λόγο της υπέροχης αμμουδιάς του. 

Στην περιοχή λειτουργούν συγκροτήματα ενοικιαζόμενων δωματίων που προσφέρουν άνετη διαμονή, σΆ ένα ήσυχο και ειδυλλιακό περιβάλλον. Είναι ο ιδανικός τόπος διαμονής για όσους επιθυμούν να αφήσουν πίσω τους το θόρυβο της πόλης και να χαλαρώσουν απολαμβάνοντας την ηρεμία της εξοχής.

Ακριβώς απέναντι από το Λευκό βρίσκεται το νησάκι Σώκαστρο.

Στην παραλία του Λευκού έχει αποκαλυφθεί το 1968 παλαιοχριστιανική βασιλική με την αψίδα της μέσα στη θάλασσα και σε μικρή απόσταση βορειότερα, στον κόλπο του Φραγκολιμιώνα, σώζονται λείψανα παλαιοχριστιανικού λουτρού.

Aψίδα δεύτερης βασιλικής διακρίνεται πίσω από το ιερό της Παναγίας της Γυαλοχωραφίτισσας. H ίδια η εκκλησία διατηρεί σπαράγματα τοιχογραφιών του 14ου αιώνα.  

Kοντά στη διασταύρωση του δρόμου που οδηγεί στην παραλία του Λευκού με το δρόμο προς Mεσοχώρι βρίσκεται η σπάνιου αρχιτεκτονικού τύπου πεντάτρουλη δίκογχη εκκλησία του Aγίου Γεωργίου, κατάγραφη με τοιχογραφίες σε δύο στρώματα, από τα οποία το παλαιότερο χρονολογείται γύρω στο 1300.

Σε ύψωμα επάνω από την εκκλησία διατηρείται ελληνιστικό οχυρό με πύργο ισοδομικής τοιχοποιίας και υπόγειες δεξαμενές.